Çobanın Teknesi
Bir çoban, bir gün bir kayanın üzerine oturup kendisini rüzgarın serinliğine bıraktı. Güzel bir yaz günüydü, deniz sessiz bir çarşaf gibi uzanıyordu. Böylece oturmuş, denizdeki yelkenlileri seyrederken "Eğer benim de bir yelkenlim olsaydı, uzaklardaki yabancı ülkelere gider ve mutlu olurdum" diye düşündü.
Bu isteği o kadar dayanılmazdı ki, bir gün bütün sürüsünü sattı ve küçük bir gemi satın aldı. Denize açıldı. Ne yazık ki, gezisinin ikinci gününde bir fırtına çıktı. Dalgalar gemiyi kayalıklara sürükleyip parçaladı. Çoban hayatını zor kurtardı.
Zaman geçti. Çoban çalışkanlığı sayesinde tekrar eski servetini kazandı. Yine deniz kıyısındaki kayanın üzerine oturmuş, hayaller kuruyordu. Bu kez tüccar olmaya karar verdi. Bu sırada denizin dalgaları sanki O'nu kandırmak istermiş gibi ayaklarının üzerinde geziniyordu. Çoban, "Deniz" diye haykırdı. "Seninle ikinci defa iş yapacağımı mı sanıyorsun?"
Yerinden kalkıp, sürüsünün yanına gitti. Bir daha bilmediği işlere girmedi. (Ezop Masalları'ndan)
